Neque epistulas, quas cotidie tibi

Neque epistulas, quas cotidie tibi scribebam, legebas, neque flores, quos tibi multos mittebam, accipiebas, sed omnes ad me remittebas! Propter amorem nocte vix dormiebam; semper de te cogitabam..."
Aemilia item de illo tempore cogitans "Ego quoque" inquit "tunc miserrima eram. Amabam enim alium virum Romanum, qui me non amabat, quod virgo pauper eram." Iulius: "Ille vir pessimus te dignus non erat!"
Aemilia: "Recte dicis, mi Iuli. Tu solus amore meo dignus eras, tu enim me amabas, mihi epistulas scribebas ac flores mittebas, quamquam pecuniam nullam habebam. Certe non propter pecuniam me amabas, Iuli! At nunc te solum nec ullum alium virum amo. Femina beata sum, quod maritum bonum habeo, et quia nos tres liberos habemus et cum magna familia in hac villa magnifica habitamus, quae
familia nostra digna est. Hoc peristylum magnificum, hae columnae, haec signa, hi flores; haec omnia cotidie me delectant! O, quam beati hic sumus, luli! Quantus est deorum erga nos amor!"Iulius: "Est ut dicis, Aemilia. Decem annis ante apud parentes nostros habitabamus, ipsi parentes nondum eramus nec familiam habebamus. Tu et parentes tui pauperis eratis, in exigua domo habitabatis nec
ullam vlllam habebatis, sed tamen ego te amabam..." Aemilia: "Quare ego, virgo pauperrima, a te, adulescente divitissimo, amabar?" Iulius iterum Aemiliam osculans "Tu a me amabaris" inquit, "quod pulcherrima eras omnium virginum Romanarum, prope tam pulchra
quam ipsa Venus!" Aemilia: "Num hodie minus pulchra sum quam tunc eram?" Iulius faciem uxoris intuens "Certe" inquit "matrona tam pulchra es quam virgo eras, mea Aemilia. Omnes pulchritudinem tuam laudant." Tum vero formam eius spectans: "At minus gracilis es quam tunc: eo enim tempore gracilior eras quam hoc signum Veneris." Aemilia signum Veneris aspicit, cuius corpus gracilius ac minus est quam ipsius. "Certe tam gracilis hodie non sum" inquit, "sed quare me crassiorem fieri putas?"
Iulius ridens respondet: "Quia nunc cibum meliorem es quam tunc edebas!" Aemilia: "Id quod nunc edo nec melius nec peius est quam quod apud parentes meos edebam."
Iulius: "Ergo plus es quam tunc, Aemilia." Postremo Aemilia "Certe plus edo quam solebam" inquit, "sed nec plus nec minus quam opus est. Nimis stultus vir es, Iuli! Nonne intellegis non modo amorem nostrum, sed etiam familiam tempore augeri? Num opus est me plus dicere?" Amor donum est Veneris. Liberi dona Iunonis sunt.