Cum ad poetam Ennium venisset eique

Cum ad poetam Ennium venisset eique ab ostio quaerenti Ennium ancilla dixisset domi non esse, Nasica sensit illam domini iussu dixisse et illum intus esse; paucis post diebus cum ad Nasicam venisset Ennius et eum ad ianuam quaereret, exclamat Nasica domi non esse, tum Ennius "quid? ego non cognosco vocem" inquit "tuam?" Hic Nasica "homo es impudens: ego cum te quaererem ancillae tuae credidi te domi non esse, tu mihi non credis ipsi?

Résultats (Néerlandais) 1:

Toen ze waren gekomen om de dichter Ennius en vroeg om hem aan de deur van de knecht had verteld was niet thuis, Nasica besefte dat ze had gezegd dat hij naar binnen om een ​​meester 's orde; na een paar dagen, als ze naar Nasica gekomen bent u op zoek naar hem aan de deur, en Ennius, waarna Nasica was niet thuis, evenals Ennius zegt: "Wat? Ik weet het niet je stem," zei hij, "met de mijne?" Nasica "een schaamteloze man: want ik ben niet thuis toen ik vroeg voor uw dienstmaagd, ik geloofde je te zijn, je hoeft me niet geloven dat ze?