In hac solitudine careo omnium coll

In hac solitudine careo omnium colloquio, cumque mane me in silvam abstrusi densam et asperam, non exeo inde ante vesperum. Secundum te nihil est mihi amicius solitudine. In ea mihi omnis sermo est cum litteris. Eum tamen interpellat fletus ; cui repugno, quoad possum, sed adhuc pares non sumus.

Résultats (Biélorusse) 1:

У гэтай глушы, я не валодаю ўсе канфэрэнцыі, а са мной раніцай, у лесе таямніцы і становяцца тоўстымі, груба, не можа выйсці адтуль да вечара. Па-вашаму, няма нічога для мяне, гэта даражэй пустыні. У ім кожнае слова для мяне з лістом. Тым не менш моліць плач; да якога яна ўключае ў сябе, наколькі я магу, але мы да гэтага часу не роўны адзінцы.